Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Ως πότε;..


Κι εκεί, πάνω που το είχα βγάλει εντελώς από το νου μου, ήρθε ξανά εκείνη η εικόνα να παίξει την παράστασή της μπροστά μου, με μόνο θεατή εμένα. Με πιάνει ένα τρέμουλο, οι τρίχες των χεριών μου σηκώνονται. Το κεφάλι μου πονάει. Αισθάνομαι αηδία. Βλέπω ξανά και ξανά το ίδιο πράγμα. Δεν το αντέχω. Τόσο απλή και συνάμα τόσο φριχτή εικόνα. Πόσο υποκειμενικά είναι όλα. Απελπίζομαι. Ανάβω τσιγάρο, ίσως αυτό με ζαλίσει και με κάνει να ξεχαστώ. Η εικόνα συνεχίζει να με στοιχειώνει και αναρωτιέμαι φωναχτά :  «Ως πότε;..» 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου