Ο-μικρον

       Τα χέρια του. Τα καλλίγραμμα δάχτυλά του. Τόσο όμορφα, μπορούσα να τα κοιτάω για ώρες. Πάντα μου έβγαζαν κάτι δυναμικό, μια σιγουριά, είναι κοινότυπο-ξέρω- όμως κάθε φορά που με κρατούν εγώ ανατριχιάζω.

       Με κρατούν πάντα σφιχτά, έτσι πρέπει άλλωστε, το επιβάλει ο χορός, έτσι μόνο ο καβαλιέρος θα δείξει στην ντάμα του την επόμενη κίνηση.

       Εσύ όμως δεν με κρατάς τώρα, προχωράς μόνος σου και αφήνεις εμένα πίσω να σε κοιτάζω, δίχως να ξέρω τα βήματα στον χορό.

       Θα τα βρω τα βήματα, ακούς; θα χορέψω μόνη μου προς το μέρος σου μέχρι να σε φτάσω. Έστω για έναν χορό ακόμα. Άλλωστε πρέπει, λένε πως είναι προσβολή να χορέψεις τη ντάμα σου λιγότερο από τέσσερις χορούς, ξέχασες;

"Μην κλείνεις τα μάτια. Σε αφορά" Against AIDS Project

"AIDS (Σύνδρομο της επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας) ονομάζουμε την ασθένεια η οποία οφείλεται στον ιο HIV και προκαλεί την εξασθένιση της λειτουργίας του ανοσοβιολογικού συστήματος του ανθρώπινου οργανισμού (ανοσολογική ανεπάρκεια)"

• Με βάση την καταγραφή του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ), όλο το 2011 δηλώθηκαν 954 νέα περιστατικά, από τα οποία τα 771 ήταν άνδρες και τα 121 γυναίκες.
• Αναλυτικά, καταγράφηκαν 266 νέα περιστατικά HIV λοίμωξης σε ομοφυλόφιλους άνδρες, 190 σε χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών, 108 ετεροφυλόφιλους/ες, ενώ στις υπόλοιπες περιπτώσεις αναφέρονται ακαθόριστοι.
•  Σύμφωνα με την έκθεση του 2008 του UNAIDS/WHO (Sexually Transmitted Infections, 2008, 84, Supp I)
  η Ελλάδα εμφανίζει διπλάσιο (x 2) ποσοστό μολύνσεων με τον ιό ΗΙV, από ότι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, όπως οι: Ρουμανία, Βουλγαρία, ΠΓΔΜ, Πολωνία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Λιθουανία, Φινλανδία, Νορβηγία, Σουηδία, Γερμανία.

          Είναι γνωστό ότι η ασθένεια αυτή έχει πάρει μορφή πανδημίας σε όλο τον κόσμο. Μια ασθένεια μη ιάσιμη που μπορεί να αποφευχθεί με μερικά πολύ εύκολα πράγματα που πολλοί από μας αρνούμαστε να λάβουμε σοβαρά υπ'όψη μας. 

Ενημέρωση - Προφύλαξη - Εξέταση.

     Το θεωρώ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ηλίθιο, ας πούμε, το να κάνεις σεξ με κάποιον δίχως να προφυλάσσεσαι με κίνδυνο χίλια δυο πράγματα, μέσα σε αυτά και την ζωή σου (Μην ξεχνάμε βέβαια πως το  AIDS δεν είναι ο μόνος λόγος που πρέπει κάποιος να προσέχει). 

     Ως γνωστή αρρωστιοφοβική, λοιπόν, και γνωρίζοντας πως ενώ συνήθως καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει και ξεκινάμε με την προοπτική να προσέχουμε αλλά κάνουμε διάφορες αηδίες, πάντα (μα πάντα όμως) όποτε εμφανίζεται η παραμικρή ενημέρωση μπροστά μας, πανικοβαλλόμαστε.(Ξεχνιέται άραγε εκείνο το κεφάλαιο για το aids στο βιβλίο της βιολογίας της τρίτης λυκείου; Παίζει όλη η τάξη να έκοψε το σεξ για ένα μήνα) 

Με αφορμή όλο αυτό το σκηνικό, πριν κάποια χρόνια σκέφτηκα να ξεκινήσω, με την βοήθεια μερικών φίλων, ένα project κατά του AIDS με διάφορες φωτογραφίες τις οποίες σας παραθέτω. 

"Μη βασίζεσαι σε αυτό που βλέπεις. Δεν ξέρεις τι κρύβεται από πίσω"(2012)

(2011)

Μην κλείνεις τα μάτια.
Σε αφορά.

(2010)

 Τρία απλά πράγματα χρειάζονται, λοιπόν.
Ενημέρωση- Μάθε τι είναι αυτό που αντιμετωπίζεις
Προφύλαξη- Κάνουμε πάντα σεξ με προφύλαξη/Δεν μειραζόμαστε προσωπικά αντικείμενα όπως ξυραφάκια
Εξέταση- Κάνουμε κάθε χρόνο μια απλή εξέταση αίματος (ανώνυμα και δωρεάν)



Καλέστε την γραμμή AIDS (Τηλ. 2107222222, Δευτέρα-Παρασκευή 9:00-21:00) και μπείτε στο σάιτ για το AIDS στην Ελλάδα http://www.hivaids.gr/homepage.php για περισσότερες πληροφορίες

• http://www.praksis.gr/default.asp?pid=16&la=1&did=109
• http://www.hivaids.gr/homepage.php
• http://el.wikipedia.org/wiki/AIDS
• http://www.hiv.gr/

Πράξη III

Όλη η διαδικασία του φλερτ είναι μοναδική.  Το ποτό, η μουσική, ο χορός, τα αγγίγματα που δεν είναι ποτέ τυχαία μα ούτε επιτηδευμένα. Αρκεί το λίκνισμα του κορμιού με την κατάλληλη μελωδία για να ξυπνήσει ένστικτα άλλα, κι εκεί δεν χωράνε οι σκέψεις. Νιώθεις. Νιώθεις το κάθε χάδι, τον ήχο να περνά απ’το σώμα σου και να σε ταρακουνά σα να θέλει να σε ωθήσει να συνεχίσεις. Το βλέμμα, το φιλί.

Και ύστερα, τη μεταφορά της ψυχής ακολουθούν τα κορμιά.

Το πάθος, το ένστικτο, ο ερωτισμός. Σε κρατά με έναν τρόπο διαφορετικό. Η ερωτική πράξη έχει ξεκινήσει από πιο πριν, μα εκείνη μόνο τη στιγμή γίνεται αντιληπτή από τα μάτια των ανίδεων.

Η πόρτα ανοίγει με δυσκολία καθώς κρατιέστε σφιχτά, το ανέβασμα στις σκάλες, το ασανσέρ, ο διάδρομος, η πόρτα. Πράγματα που καθημερινά περνάνε απαρατήρητα, ξαφνικά αλλάζουν όψη καθώς τα κορμιά ενώνονται.

Ακόμα και στο απόμερο δωμάτιο η μουσική συνεχίζει να ακούγεται. Ξαπλώνουμε και καθώς τα σώματά μας γίνονται ένα οι κινήσεις μας αλλάζουν, εναρμονίζονται.

Τα χέρια. Τα χέρια βρίσκονται ενωμένα, κρατά το ένα το άλλο σφιχτά λες και είναι δυο σώματα αποκομμένα από τα δικά μας, που θέλουν κι αυτά με τη σειρά τους να γευτούν τον έρωτα.  Οι παλμοί ανεβαίνουν μα είναι και των δύο σχεδόν συγχρονισμένοι. Τα κορμιά, τα χέρια, η μυρωδιά, αυτή η μυρωδιά που θα την κουβαλάω πάνω μου ακόμη και την επόμενη μέρα και που κάθε φορά που θα με ακουμπάς θα μου φέρνει στο νου τις εικόνες εκείνες, αυτή είναι η μαγεία.

Καλή σου νύχτα

Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά. Πάλι μπροστά μου. Πάλι από κει που δεν το περιμένω. Πλησιάζω. Τρέμω ολόκληρη, το τσιγάρο που κρατώ μετα βίας ισορροπεί ανάμεσα από τα δάχτυλά μου. Δεν πρέπει να δείξω ταραγμένη, σκέφτομαι, μα δεν είναι τόσο εύκολο. Το μυαλό μου ξαφνικά μου φέρνει εικόνες στο μυαλό, αισθήσεις, αναμνήσεις, εκείνο το φοβερό πάθος που κάποτε υπήρχε μεταξύ μας. Σα να αισθάνομαι ξανά το άγγιγμά σου πάνω στα μέρη του κορμιού μου.

 Το κρυφό, πάντα διασκέδαζα τα απαγορευμένα, ξέρεις. Κι εσύ ήσουν απαγορευμένος. Ένα πάθος που έπρεπε να κρύβω, γεγονός που ταυτόχρονα με στεναχωρούσε και με εξίταρε φοβερά. Κι ακόμα το κάνει.

 ‘’Καλησπέρα’’

‘’Καλησπέρα’’

‘’Πώς είσαι;’’

‘’Καλά, εσύ; Καιρό έχω να σε δω’’

Και κάπως έτσι κυλάει η συζήτηση, Ευτυχώς το ποτό κάνει όλα τα νευρικά μου συμπτώματα να εξασθενούν.
Είμαι ήδη πιο χαλαρή και η τύχη φαίνεται, παραδόξως, να βρίσκεται με το μέρος μου. 

‘’Θα μιλήσουμε’’, είπε. 

Και ήξερα πολύ καλά πως αυτό το ‘’θα’’ δεν θα ερχόταν σύντομα, εάν ερχόταν.

Καλή σου νύχτα, είπα, και έφυγα, με το ίδιο αίσθημα που είχα κι όταν τον είδα.
Καλή σου νύχτα.

Όπως στις ταινίες

   Το πρόβλημα είναι ότι δεν παίζει μουσική πίσω από τις πιο ιδιαίτερες στιγμές μας, όπως στις ταινίες. Μα εμένα δεν με νοιάζει, γιατί, κάθε φορά που μου μιλάς και τα χείλη μας σχεδόν αγγίζονται μεταξύ τους, κάθε φορά που παράμερα με κρατάς και με φιλάς, εγώ μπορώ να το ακούσω. Αλήθεια μπορώ. Μπορώ και ακούω κάθε μουσική που θέλω κι έτσι η στιγμή γίνεται η δική μου σκηνή από ταινία. Μπορώ και απομονώνω όλους τους υπόλοιπους ήχους που ενοχλούν το σκηνικό μου και κάθε φορά να βάζω τη μελωδία αυτή. Αυτή που θα ακούγεται κάθε φορά που θα με φιλάς, αυτή που θα ακούγεται κι όταν θα κάνουμε έρωτα. Κι εκείνη η στιγμή θα είναι καλύτερη από κάθε ταινία που έχεις δει. Από κάθε σκηνή..

Κραυγές

Κάθε που κλείνω τα μάτια μου φοβάμαι θα την δω. Να στέκεται, εκεί και να με κοιτά. Να με κοιτά σα να μου λέει «Ξέρω. Όλα τα ξέρω.». Κι εγώ να μην μπορώ να αντιδράσω, να μην μπορώ να κουνηθώ λες και τα πόδια μου μονομιάς έγιναν ένα με το έδαφος, πέτρες στο πλακόστρωτο και ξύλα στο παρκέ του δωματίου μου, του δωματίου εκείνου που κάθε γωνιά του μου λέει και μια άλλη ιστορία. Μια ιστορία άλλοτε στενάχωρη και άλλοτε χαρούμενη που η ανάμνησή της πια κάνει τα μάτια μου να βουρκώνουν. Κοιτάω έξω από το παράθυρο. Σιωπή. Τα αλουμινένια παράθυρα του σπιτιού με αποξενώνουν από τον κόσμο. Δεν μπορώ να ακούσω τίποτα. Ούτε τα πουλιά, ούτε τον αέρα, ούτε τις φωνές, ούτε τις κόρνες των αυτοκινήτων. Ούτε τις κραυγές των ανθρώπων μπορώ να ακούσω, όπως δεν ακούνε αυτοί τις δικές μου.   

Ως πότε;..

Κι εκεί, πάνω που το είχα βγάλει εντελώς από το νου μου, ήρθε ξανά εκείνη η εικόνα να παίξει την παράστασή της μπροστά μου, με μόνο θεατή εμένα. Με πιάνει ένα τρέμουλο, οι τρίχες των χεριών μου σηκώνονται. Το κεφάλι μου πονάει. Αισθάνομαι αηδία. Βλέπω ξανά και ξανά το ίδιο πράγμα. Δεν το αντέχω. Τόσο απλή και συνάμα τόσο φριχτή εικόνα. Πόσο υποκειμενικά είναι όλα. Απελπίζομαι. Ανάβω τσιγάρο, ίσως αυτό με ζαλίσει και με κάνει να ξεχαστώ. Η εικόνα συνεχίζει να με στοιχειώνει και αναρωτιέμαι φωναχτά :  «Ως πότε;..» 

Νόμος και τάξη

    Για να ξεκινήσει καλά ο καινούριος χρόνος θα κάνω ένα σοβαρό(και γρήγορο) πόστ. (γιεεεεαααα)

    Το ξέρω, σας έχω ξεσυνηθίσει τελευταία αλλά τι να κάνουμε, έχει και σοβαρά θέματα η ζωή.

    Αρχικά, να ξεκαθαρίσω πως δεν είμαι από τους ανθρώπους που κάνουν γενικεύσεις του στύλ '' όλοι οι μπάτσοι είναι μαλάκες'', '' μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι'' , ''ο μπάτσος ο μαλάκας έφταιγε'' κλπ κλπ.
    Και δεν είμαι γιατί δεν είναι όλοι οι μπάτσοι μαλάκες, όπως όλες οι ξανθιές χαζές και όλοι οι Γιάννηδες μικροτσούτσουνοι (αν και για το τελευταίο έχω και μερικές αμφιβολίες). Μπορεί να είναι οι περισσότεροι, σίγουρα αρκετοί αλλά όχι όλοι ρε φίλε, γιατί ο άμοιρος 50άρης που φτιάχνει ταυτότητες στο τμήμα Κωλοπετινίτσας δε σου φταίει σε τίποτα, ούτε ο εξυπηρετικός μπατσούλης που ρώτησα τις προάλλες πως στο διάβολο θα πάω σε εκείνο το θέατρο.

    Τέλοσπαντων, το πιάσατε το νόημα.

    Αφού, λοιπόν, ξεκαθάρισα τη θέση μου, θα βρίσω. Θα βρίσω το Αστυνομικό τμήμα δίπλα από το σπίτι μου που έχει όλη μέρα την ομάδα ΔΙΑΣ να κωλοβαράει και δυο που υποτείθεται ότι κάνουνε σκοπιά και έμαθα πως χτες ληστέψανε το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς. Θα μου πεις, πρώτη φορά θα' ναι που γίνεται ληστεία; Όχι, μάλλον δεν καταλάβατε. Θα σας κάνω ένα σχέδιο, λοιπόν.

                                  

    Ναι, η σκοπιά βλέπει τζάστ στο βιβλιοπωλείο και η απόσταση x μεταξύ τμήματος και βιβλιοπωλείου είναι γύρω στα 50 μέτρα. 50 μέτρα. 50 ΜΕΤΡΑ.


    Υπάρχει τίποτα άλλο να πω; Δεν νομίζω. Μόνο το πόσο #@%*&^%#$#@%$%*  ξεφτίλες είναι μερικοί άνθρωποι. Και μη μου το παίξεις μάγκας ξανά σε πορεία εσύ που είχες σκοπιά εχτές, ότι και καλά με προστατεύεις, γιατί δεν μπορείς να δεις κάτω από τη μύτη σου.  ΕΓΙΝΕ ΜΙΑ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΛΗΣΤΕΙΑ ΜΕΣ ΤΗ ΜΑΠΑ ΣΟΥ, και μες τη μάπα ενός ολόκληρου αστυνομικού τμήματος, για να μην βρίζω μόνο έναν, γιατί η ευθύνη δεν είναι μόνο δική του.
Δεν θα το συνεχίσω, τα λόγια είναι περιττά και τα συμπεράσματα έχουν βγεί.

 Ελληνική αστυνομία - υπόλοιπος κόσμος  0 - 3265765

    Α, και να ξέρεις, πως κάπως έτσι βγαίνει το όνομα και στους υπόλοιπους, από ανθρώπους σαν κι εσένα, κι εσένα, κι εσένα (χεράκι που δείχνει έντονα τους τρεις που κωλοβαράνε τώρα, κάτω, στο αστυνομικό τμήμα). Χαίρω πολύ.